ครูไม่มีรวย
ครูป่วย
ครูหวังรวย
ครูห้ามหวังรวย
ครูเล่นเห็นดี
ครูถ้วย
ครูสั้นจ๋วย
ครูทะนวย
ครูหัวทะนวย
ครูคารวย
ครูคิดลึก
ครูเล่นลาน
ครูแทงหวย
หวยไม่ดีกับครู
“เป็นครูไม่มีรวยด้วยจนยาก
ยอมลําบากบางครั้งอยู่แบบครูป่วย
ถือคติไม่เป็นดังครูหวังรวย
แต่บางครั้งแอบเล่นหวยด้วยมีคีย์
ครูคิดลึกศึกษาหาความรู้
กลับเป็นครูห่วยจนคนเมินหนี
เรียนจนจบด้วยหวังหันมั่งมี
เกียรติศักดิ์ศรีครูถ้วยด้วยรางวัล
การกีฬาครูเล่นเห็นดีอยู่
ครูเล่นลู่ครูเล่นลานด้วยการหมั่น
นาฏศิลป์ครูต้องรําทําท่ากัน
ไม่ห่างหันการดีศักดิ์ศรีครู”
บทประพันธ์ รวี วรวิสุทธิ์